IVO ANDRIĆ (1892–1975)

Hol Biblioteke i onlajn (16 – 30. oktobar)

Izložba knjiga  povodom 50 godina od smrti nobelovca

Pripremila: Krstina Ugrenović, bibliotekarka

Ivo Andrić (1892–1975) bio je jugoslovenski književnik i diplomata, rođen 9. oktobra 1892. godine u Travniku. Detinjstvo je proveo u Višegradu, gradu koji će kasnije postati jedan od najvažnijih simbola u njegovom književnom stvaralaštvu. Školovao se u Sarajevu, Zagrebu, Beču i Krakovu, gde je započeo studije književnosti i filozofije. Tokom Prvog svetskog rata uhapšen je zbog veza sa organizacijom „Mlada Bosna“ i neko vreme proveo u austrougarskim zatvorima.

Posle rata, Andrić nastavlja studije i započinje diplomatsku karijeru. Radio je u konzulatima i ambasadama u Rimu, Bukureštu, Madridu, Ženevi, Briselu i Berlinu. Bio je ambasador Kraljevine Jugoslavije u Nemačkoj sve do 1941. godine, kada se povukao iz službe i posvetio isključivo književnosti. Ostatak života proveo je u Beogradu, živeći povučeno i posvećeno pisanju.

Andrićevo književno delo obuhvata romane, pripovetke, eseje i zapise. U romanima „Na Drini ćuprija“ (1945), „Travnička hronika“ (1945) i „Gospođica“ (1945) je sa posebnom pažnjom prikazao istoriju Bosne, sudbine njenih ljudi i susrete različitih kultura. Njegove pripovetke, poput „Proklete avlije“ i brojnih kraćih priča, smatraju se vrhunskim ostvarenjima svetske proze.

Godine 1961. Ivo Andrić dobio je Nobelovu nagradu za književnost, čime je postao jedini pisac s prostora bivše Jugoslavije ovenčan tim priznanjem. Preminuo je 13. marta 1975. godine u Beogradu.

Danas se Andrić smatra jednim od najznačajnijih pisaca jugoslovenske i svetske književnosti, a njegovo delo i dalje živi kao dragoceno svedočanstvo o istoriji, ljudskim sudbinama i univerzalnim pitanjima života.